Mooi! Norden+ is een succes. De kat wil ook wel weer eens iets fatsoenlijks eten en de valse vriendin wil al heel lang zo graag een avondje uit. Wat mij betreft aan de ketting.
Het wordt hier steeds gekker. Van der Kamp, die – toegegeven – altijd al in een leren vestje rondliep, heeft een motorjack gekocht op Marktplaats en hij roept weer dat hij aan de lijn gaat doen om in zijn aftandse Jim Morrrison-achtige leren broeken te passen. (Ook uit diezelfde tijd, als je het mij vraagt.) Ik was juist zo gehecht geraakt aan de keurige leren jas die hij vanaf 1993 draagt. Ik vind leer, waar een beetje het weer in zit, zo aantrekkelijk. Ze zeggen wel dat leer mooi gaat glanzen, als je het maar lang genoeg draagt. Nou, ik weet niet wat onze uitgever met zijn leren jas allemaal heeft uitgespookt, maar op een gegeven moment leek het wel alsof de binnenkant van de koe of het Argentijnse paard, waar het ook van gemaakt is, ook zichtbaar begon te worden.
Allemaal vanwege dat Norden+. Ik heb me ook al in een uniform moeten hijsen, want anders mag ik als oude trans niet meer meedoen met dat blad. En met een AOW’tje kan ik zo’n tweede column goed gebruiken. De kat wil ook wel weer eens een fatsoenlijks vreten en de valse vriendin wil zo graag een avondje uit.
Om het allemaal nog erger te maken, is er een trans in de redactie gekomen. U kent haar vast wel: Vera den Adel, met die arme man die alles wat zij in het openbaar doet, vast moet leggen voor Facebook. Ik heb ook nog even kennis met haar mogen maken. Nou, dominant typetje, als je het mij vraagt. Snel met het vingertje in de lucht, maar ja ze weet alles over films en muziek en daar zal Van der Kamp wel voor gevallen zijn. Ze schijnt ook een column te gaan schrijven. Nou, dat is prima, maar NIET op mijn plek, anders kom ik daar in Purmerend even voorrijden in mijn BMW met zijspan.
Van de ene op de andere dag krepeert het hier ook van de transgenders. Is het u opgevallen? Ik vind die Melanie wel een leukie, maar volgens mij is zij stiekem hetero en wat heb je daar nou aan? Je kunt een hoop over mijn valse vriendin zeggen en ze is ook echt een emmer gal als ze even haar zin niet krijgt, maar hetero is ze niet. In ieder geval weet ze mijn plekjes te vinden, al is het soms even zwoegen met de onderste buikrol.
Van der Kamp loopt zich door die twee uitgaven in alle bochten te wringen om maar zo divers en inclusief mogelijk te zijn. Op het laatste moment, moest de cover overgedaan worden, omdat ‘Op de T bij Vera’ omgezet moest worden naar ‘Op de thee bij Vera’.
Waarom in godsnaam, heb ik uitgeroepen. Dat ‘Op de T’is toch veel grappiger, met al die transgenders.’
‘Ja, maar Efa is natuurlijk een vrouw,’ zei Van der Kamp met de blik van een uitgever, die de laatste tijd te veel geld in het laatje krijgt.
Het zal ook wel iets met dat hondje Luna van Efa te maken hebben. Van der Kamp heeft nu eenmaal een groot zwak voor honden. Ik heb het lieve dier een keer gezien. Volgens mij heeft het een glasoog en een normaal oog, net zoals David Bowie, zei ik nog, maar ik werd meteen op mijn vingers getikt: ‘Ja, maar David Bowie is niet zo geboren!’ Nee, en Luna kan niet zingen, wou ik zeggen, maar dat laatste heb ik maar voor me gehouden, want als Van der Kamp het te druk heeft, zoals de laatste tijd, dan kan hij een kort lontje hebben.
Nee, geef mij die Melanie maar. Gouden gevoel voor humor. Ze is net zo grappig, als mijn vriendin vals is, zeg maar. Ze kent alle oude foute kroegen van vroeger nog. Maar ja, hetero, hè?
Je vraagt je soms wel af hoe er nog hetero’s rond kunnen lopen na een vol jaar elke week Prides en Fetish Socials.
Het is ook beter voor deze planeet als iedereen gewoon van de verkeerde kant zou zijn, zoals ze dat vroeger zo mooi zeiden. Meteen bevrijd van het surplus aan snotkoters. Hoeven ze in ieder geval geen experimentele medicatie meer uit te vinden om de bevolking wat uit te dunnen. Alleen nog geadopteerde kinderen uit armoelanden, zoals Amerika, het Midden-Oosten en Afrika. Veel duurzamer dan iedereen aan de warmtepomp.
Wat een genot, trouwens dat je hier allles kunt zeggen, omdat de gemiddelde Nederlander hoofdpijn krijgt van een zin die langer is dan vier woorden. (Zonder punt aan het einde.)
Bij de Volkskrant mag je ook overal over schrijven, als het maar niet over iets gaat dat enige maatschappelijke relevantie heeft. Op de eerste dag van de zaak van Zuid-Afrika over Israël bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, met als inzet een niet geringe kweste als genocide in de Gazastrook, pronkte op de voorpagina van deze vanouds goede krant een artikel over hoe je je T-shirt of overhemd kon verwisselen zonder jas uit te trekken. Geen woord over die rechtszaak die de hele wereld bezighield.
Ik zeg wel eens dat NORDEN vroeg of laat het belangrijkste kwaliteitsmedium gaat worden. Niet omdat ons journalistieke niveau zo hoog ligt, maar omdat de andere gedrukte media kwalitatief in een ijzingwekkend tempo dalen, in de hoop daaarme de TIkTokkers en de Instagrammers tegemoet te komen.
Het kan best zijn dat ik zomaar wat roep, zoals iemand me ooit verweet, maar je zult mij nooit woorden als ‘misschien’, ‘waarschijnlijk’ en uit ‘mogelijk betrouwbare bron’ zien gebruiken. Ik sta pal achter alles wat ik opschrijf. Als ik meld dat mijn vriendin vals is, dan kun je er gif op innemen dat die vriendin ook behoorlijk vals is. Als ik Amerika een armoeland noem, weet ik wat ik zeg, want ik heb er gewoond. Alleen wat ik over Melanie geschreven heb, zou je speculatief kunnen noemen, maar dat mag Vera den Adel dan in een van haar komende columns recht komen zetten. Voor nu ga ik mij, in de zekerheid dat mijn column ongelezen naar de drukker gaat, maar eens in de koelkast sneupen of er nog wat te snacken valt.
Madame Boissevin