Dit is de plek waar mensen eens goed op de loftrompet blazen. Naast of onder hun beste, door een verjongend appje gehaalde, selfie. Misschien heeft u, gevoelig als u nu eenmaal bent voor fake news en alles wat verder nog fake is, inclusief uw eigen lichaamsmodificaties, wel aangevoeld dat die mooie foto van mij door AI gegenereerd is.
Ik ben nu eenmaal op een leeftijd dat een verjongend appje voor mijn selfies ook niet meer echt werkt. Ik lijk overigens wel sprekend op die door AI gegenereerde foto. Ik heb ook bijna exact hetzelfde uniform thuis in de kast hangen.
De twee tijdschriften waar ik voor schrijf, kent u alleen als u een Drag Queen of een leerman bent. De tijdschriften Norden en Norden+. De columns die ik schrijf zijn nogal kritisch en dat mag niet van de lezertjes. Sowieso mag journalistiek tegenwoordig alleen nog entertainment leveren of polariseren. We winnen keihard van Rusland en Amerika is onze beste vriend. U kent de toon van de hedendaagse journalistiek vast wel.
Nu is hoofdredacteur Van der Kamp van het tijdschrift Norden nogal een kritische geest, die echt overal wel wat over te zeiken heeft, maar uit angst voor zijn portemonnee strooit hij ook alleen nog maar madeliefjes in zijn teksten. Vandaar dat ik in het leven ben geroepen. Ik ben van mezelf al een karikatuur, dus niemand kan boos worden op wat ik zoal schrijf.
Het verhaal gaat dat ik het alterego van Hans van der Kamp zou zijn en daar teken ik bezwaar tegen aan. Eerder zou ik het redelijk vinden te stellen dat hij mijn alterego is. Mensen die hem wat beter kennen, kunnen daar wel om lachen en de redelijkheid van inzien. Hoe dan ook, ik heb mijn eigen non-binaire identiteit en dat zeg ik zonder dollen.
Het mag een klein verschil zijn wie nou wiens alterego is, maar voor mij is dat allesbepalend. Geen schizofrene toestanden in mijn leven. Ik heb ihet geslacht in mijn paspoort eerst van man naar vrouw laten wijzigen en later, toen dat eindelijk mogelijk werd, heb ik die V van vrouw, door een X laten vervangen. Ik mag dan oud zijn, maar ik ga wel met mijn tijd mee.
Deze site is een cadeau van Uitgeverij Norden. Een goedmakertje voor het feit dat ik af en toe bij bepaalde specials even geen column mag schrijven om potentiële adverteerders niet af te schrikken. Nou ja, site, ik moet hem wel zelf invullen met mijn straatfoto’s, al maak ik steeds minder foto’s binnen een steeds beperktere actieradius. Als je zoals ik 160 kilo weegt, dan ben je na vijfhonderd meter het schuren van je bovenbenen wel zat.
Gelukkig gebeurt er genoeg hier voor de deur, dus ik zou zeggen: geniet ervan! En toppie, toppie, met twee duimpjes in de lucht, voor de verplichte positiviteit.
Dit was jarenlang mijn hond Skelter. Van der Kamp leent die foto vaak van me om op social media te laten zien dat hij een dierenvriend is, wat in zijn visie impliceert dat hij automatisch ook een mensenvriend is. Misschien is dat wel een beetje waar en houdt hij best wel van sommige mensen, maar dierenvriend? Nee, ik heb hem regelmatig tijdens een muizenplaag een vers gevangen muis bij de staart van vijf hoog uit het raam zien slingeren, waarna hij me glimlachend aankeek en zei: ‘ De humane manier is toch om ze gewoon buiten te zetten?’